سپیده

در دور دست

قویی پریده بی گاه از خواب

شوید غبار نیل ز بال و پر سپید .

لب های جویبار

لبریز موج زمزمه در بستر سپید .

در هم دویده سایه و روشن .

لغزان میان خرمن دوده

شبتاب می فروزد در آذر سپید .

همپای رقص نازک نی زار

مرداب می گشاید چشم تر سپید .

خطی ز نور روی سیاهی است :

گویی بر آبنوس درخشد زر سپید .

دیوار سایه ها شده ویران .

دست نگاه در افق دور

کاخی بلند ساخته با مرمر سپید .

*****